Wielu z nas obawia się wizyt u dentysty. Gabinet stomatologiczny kojarzy nam się ze świdrującym dźwiękiem wiertła i bolesnym leczeniem kanałowym. Jednak zabiegiem, który budzi największą grozę, jest bez wątpienia usuwanie zębów, zwłaszcza tych zatrzymanych. Przyjrzyjmy się, czy naprawdę jest się czego bać, czy może strach ma po prostu wielkie oczy.
Zatrzymane zęby
Zapewne wszyscy rodzice pamiętają trudny okres ząbkowania u ich dzieci. Zachodzi wówczas proces nazywany wyrzynaniem się zębów. Z zębami mlecznymi żegnamy się jednak stosunkowo szybko i nadchodzi pora na docelowe uzębienie. Wówczas mogą zacząć się problemy z zatrzymaniem zębów. Aczkolwiek zdarzają się również zatrzymane zęby mleczne. Dzieje się tak, gdy mimo uformowanego korzenia zębowego, zęby zamiast wyrżnąć się na zewnątrz, pozostały w kości. Najbardziej znanym zębem zatrzymanym, jest tzw. ósemka. Jest to wada, do której dochodzi na etapie rozwoju uzębienia, a zatem nie ma ona nic wspólnego z higieną jamy ustnej. Co oczywiście nie zwalnia nas z obowiązku regularnego szczotkowania i nitkowania zębów.
Objawy
Ząb zatrzymany da nam o sobie znać prędzej czy później. Przede wszystkim pojawią się dolegliwości bólowe, ponieważ ząb będzie wywierać ucisk na nerw. Może dojść do szczękościsku oraz mogą pojawić się trudności z szerokim otwarciem ust. W miarę upływu czasu, dochodzi do rozwoju stanu zapalnego dziąsła nad zatrzymanym zębem. Należy pamiętać, że jakikolwiek nieleczony stan zapalny, stanowi poważne zagrożenie dla naszego ogólnego stanu zdrowia. Do tego dochodzi również próchnica korony, jeżeli ząb jest zatrzymany tylko częściowo oraz paradontoza sąsiednich zębów. Im dłużej będziemy zatem zwlekać z wizytą u stomatologa, tym więcej będzie dodatkowych schorzeń do wyleczenia. Co za tym idzie, koszty leczenia zęba zatrzymanego znacznie wzrosną. Szczególnie, jeżeli w wyniku długotrwałego zatrzymania zęba w kości, dojdzie u nas do wady zgryzu. Wówczas czeka nas również leczenie ortodontyczne. Wbrew obiegowej opinii, nie jest ono zarezerwowane tylko dla dzieci. Zęby możemy, a nawet powinniśmy prostować w każdym wieku.
Jak leczyć zatrzymane zęby?
Przed laty najczęstszą metodą usuwania zatrzymanych zębów, był dość drastyczny zabieg z zakresu chirurgii stomatologicznej. Polegał on na usunięciu fragmentu kości szczęki i utworzeniu tzw. okienka. Obecnie stomatolodzy coraz częściej korzystają z dobrodziejstwa, jakim jest laser diodowy. Zabieg jest wykonywany w znieczuleniu nasiękowym. Operator wykorzystuje wiązkę lasera do wycięcia części błony śluzowej i odsłonięcia korony ukrytego w kości zęba. Następnie konieczne jest założenie opatrunku na okres do 3 tygodni, aby rana mogła się wygoić. Po tym czasie, stomatolog zakłada zaczep ortodontyczny, który umożliwi całkowite wyrżnięcie się zęba. Gingiwektomia laserowa jest uznawana za praktycznie bezbolesny zabieg, którego celem jest uwolnienie nas od problemu zatrzymanych zębów.
Jak widać, strach ma jedynie wielkie oczy, a oddanie się w ręce profesjonalistów z pewnością znacząco poprawi nasz komfort życia. Im wcześniej udamy się z naszym problemem do specjalisty, tym większa szansa na szybkie i praktycznie bezbolesne pozbycie się problemu. Oczywiście należy pamiętać, że w każdym przypadku ostateczna decyzja w kwestii doboru leczenia, należy do chirurga szczękowego. Nie zawsze terapia laserowa będzie możliwa. W niektórych wypadkach, np. niekorzystnego ułożenia anatomicznego zęba, konieczna jest radykalna interwencja chirurgiczna.
